Sunday, November 25, 2007

Τα.... πέτρινα



Στην Πάρο υπήρχε μελισσοκομία από αρχαιοτάτων χρόνων.Μιά γυροβολιά στο νησί από κάποιον που έχει σχέση με την μελισσοκομία εύκολα το διαπιστώνει.Οπου υπήρχει απανεμιά του βορριά και θυμάρι υπάρχουν και πολλά μελισσοκήπια,άλλα πέτρινα (τα πιό παλιά)και άλλα πήλινα.Τα τοποθετούσαν συνήθως μέσα σε τοίχους(ντουβάρια)ξερολιθιά(χωρίς λάσπη),άλλες φορές πάλι μέσα σε τρύπες βράχων που άνοιγαν οι μελισσοκόμοι της εποχής.Μάλλον μετά ήρθαν και τα πήλινα του είναι γύρω στο μέτρο μήκος και διάμετρο στην είσοδο 30cm στην μέση φαρδαίνει λίγο και το τέλείωμαγίνετε στενό γύρω στα 15cm.Υπήρχαν δε και τα κατάληλα εργαλεία.Το ξέστρο ήταν και αυτό σύμφωνα με τις ανάγκες της κυψέλης μακρύ.Βέβαια υπήρε και ένα είδος μαχαιριού μυστήριο για να κόβει σύριζα τις πίττες και το εργαλείο που καθόταν η πίττα πάνω και την τραβούσε έξω ο μελισσοκόμος την καθάριζε και την έβαζε στο καλάθι.Σίγουρα πάρα πολλά έχουν χαθεί γιατί εγκατέληψαν τα χωράφια και τις "πεζούλες" με αποτέλεσμα τα ντουβάρια με τις βροχές γκρεμίστηκαν και παρέσυραν μαζί τους και τα πέτρινα. Χτές πηγαίνοντας για Μπεκάτσες πάνω στα Λευκιανά βρέθηκα σε μια περιοχή που όλα τα ντουβάρια σχεδόν είχαν παλιά πέτρινα.Μερικά απ΄αυτά δούλευαν και μιλάμε για μελίσσια δυνατά.Φαίνετε ότι ο ιδιοκτήτης τους τα προσέχει.Το κακό όμως ήταν οτι δεν είχα την κάμερα μαζί μου και τα έβγαλα φωτο με το κινητό και απ΄ότι βλέπω πρέπει να κάνεις μεγένθηση στην φωτο για να τα διακρίνεις.

Sunday, November 18, 2007

To ποιηματάκι

Οταν ήμουν μικρός ο συχωρεμένος ο πατέρας μου μου έλεγε το παρακάτω ποιηματάκι-αίνιγμα.Μάλλον του το είχε πεί ο παππούς που ήταν και μελισσάς.Ας είναι ελαφρύ το χώμα που σκεπάζει τους γονείς μου.

-ΑΡΜΑΤΑ ΕΧΩ ΚΑΙ ΚΕΝΤΩ
-ΜΕΡΑ ΣΕ ΚΑΜΠΟΥΣ ΤΡΙΓΥΡΝΩ
-ΝΥΧΤΑ ΣΕ ΠΥΡΓΟΥΣ ΚΑΤΟΙΚΩ
-ΕΧΩ ΓΥΝΑΙΚΑ ΣΤΡΑΤΗΓΟ
-ΚΑΝΕΙ ΣΤΡΑΤΟ ΚΑΙ ΑΡΧΗΓΟ
-ΤΟΥΣ ΚΟΠΟΥΣ ΜΟΥ
-ΤΡΩΕΙ Η ΦΩΤΙΑ
-ΑΝΤΡΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ
-ΚΑΙ ΠΑΙΔΙΑ.

Thursday, November 8, 2007

Γίγαντες


Τό 1984 πήρα μετάθεση από τον Κορυδαλλό στην Πάρο.Υποτίθετε οτι θα μέναμε δοκιμαστικά για 2 χρόνια και αν μας άρεσε ο τρόπος ζωής θα καθόμασταν περισσότερο αν όχι θα γυρίζαμε πίσω.Τελικά μείναμε μόνιμα καλώς ή κακώς.Οταν ήρθαμε πλοίο για Πάρο είχε τρείς φορές την εβδομάδα.Το νησί δεν είχε πράσινο όπως και τα περισσότερα κυκλαδονήσια.Τότε κατά περίεργο τρόπο ο κόσμος άρχισε να φυτεύει ελιές και μάλιστα λαδολιές με αποτέλεσμα το Δημόσιο Αγροκήπειο να μην προλαβαίνει να φυτεύει ελιές και το πρώτο 10ήμερο του Γενάρη να γίνετε χαμός.Από ότι λέγαν τότε κάθε χρόνο φύτευαν γύρω στις 2000 ρίζες!!!!.Στην Πάρο ήταν ελάχιστες περιοχές με λιοδεντρα τότε και μιά απ΄αυτές ήταν και η περιοχή των Λευκών που πρέπει να είχαν ελιές αρκετούς αιώνες πρίν.Από εκεί είναι και η φωτό στην περιοχή απάτι.Αυτή η ελιά-μαθουσάλας μου θύμισε μια ελιά στην Ιερά οδό ακριβώς έξω από την Softex που ακριβώς εκεί έκανε στάση το λεωφορείο για Αθήνα.