Πρίν 2-3 μέρες και λόγω κακού καιρού συμάζευα την αποθήκη-μαγαζί.Όταν συμαζεύεις μια αποθήκη ιδίως αν έχεις πολλά πράγματα μέσα όλο και κάτι θα βρείς που το έχεις εγκαταλήψει για χρόνια και το έχεις ξεχάσει.Έτσι και εγώ βρήκα τους παλιούς συνδετήρες τύπου Σωτηρόπουλου.Μου είχε δώσει καμιά εκατοστή φίλος που στο μαγαζί του είχε παλιά μελισσοκομικά και τα εγκατέληψε.Πολλές φορές αναρωτιώμουνα ρε πού τους έχω βάλει ρε πού τους έχω βάλει και τελικά είχα καταλήξει ότι από λάθος πετάχτηκαν.
Καμιά σχέση ποιοτικά και λειτουργικά με τους καινούργιους.Όσα χρόνια και να περάσουν στην βροχή και στον ήλιο μόλις πάς και σηκώσεις το κλείστρο άνοιξε.Τα καινούργια έχουν πιρτσίνια στη σύνδεση του κλείστρου και μόλις περάσει καιρός άντε να τα ανοίξεις ενώ τα παλιά έχουν τρύπες και περαστό το κλείστρο για να δουλεύει χωρίς κανένα πρόβλημμα.Άλλο πλεονέκτημα είναι οτι το "αυτί" είναι αλουμινένιο για να μήν γίνει ένα σώμα με το σπείρωμα σε περίπτωση που σκουριάσει .Το σπουδαιότερο όμως είναι η πάνω τρύπα που έχει για να βιδώνει πάνω στην κάσα.Είναι σε τέτοια θέση που και να μπλοκάρει το κλείστρο δεν κόβεται η άκρη της βάσεις όπως συμβαίνει με τους καινούργιους.Δέν ξέρω τί μεσολάβησε και δεν φτιάχνουν πιά τέτοιου τύπου συνδετήρες.
Σε μερικές παλαιές κυψέλες μου αντί για ξυλόβιδες είχα βάλει "περαστές"με παξιμάδι αυτή και αν είναι δουλιά καλή ούτε λασκάρουν και όση δύναμη θέλεις βάζεις μέχρι που ακούς να τρίζει το ξύλο του καπακιού και να σκίζει.Εννώ με τις ξυλόβιδες μπορεί να φύγει τελείως η φούχτα αν ζορίσεις λίγο παραπάνω τον συνδετήρα.
.Αλλά τώρα .....περασμένα μεγαλεία.
.Αλλά τώρα .....περασμένα μεγαλεία.
