Τώρα τελευταία ασχολούμαι με την κατασκευή μιας βανιλομηχανής στο μηχανουργείο του αδελφού μου που ασχολείται σχεδόν αποκλειστικά με ανοξείδωτες κατασκευές εξ ού και το παρατσούκλι του "Ανοξείδωτος". 
Αυτός "έστησε"και ξεκίνησε το εργοστάσιο αφαλάτωσης στην Νάουσα και πολλές μεγάλες και μικρές κατασκευές.Του "κόλλησα" να φτιάξουμε την βανιλιέρα και δεν αρνήθηκε μια και οι δουλιές σαν Χειμώνας αλλά και σαν κρίση έχουν λιγοστέψει.Ξεκίνησα με πολλές φωτό που μου έστειλαν ας είναι καλά πολλοί φίλοι(Θεοδόσης,Κώστας,Χρήστος).Σωλήνες για την κατασκευή υπήρχαν φλάτζες κόψαμε με το plasma και η κατασκευή προχωρά.Μέχρι τόρνο δούλεψα που είχα πάνω από 25 χρόνια να πιάσω αλλά τα βασικά τα ξαναθυμήθηκα (αφού χάλασα 2-3 εργαλεία).Χτές λοιπόν ήταν η ώρα να κολλήσω την μπούσα με την μπροστινή φλάτζα όταν μπήκε ο μαστρο-Κώστας ο Χασούρης στο μηχανουργείο φορτωμένος τσάντες και διάφορα φαγώσιμα.Γιά πότε στήθηκε η τάβλα (μεγάλο μακρόστενο τραπέζι)για πότε η στόφα με το χοντρό μαντέμι άναψε όλα σε χρόνο μηδέν.Έ όπως καταλαβαίνεται μόνο δουλιά δεν έκανα χτές .Λουκάνικα,μπριζόλες χοιρινές μπριζόλες μοσχαρίσιες Φρουτάλιες,(ομελέτες)με παστουρμά με άγρια χόρτα και προπαντός φανταστικό κρασί που έφερε ο Χασούρης.Αφού φάγαμε ήπιαμε τον άπακο άρχισαν και τα παλιά τραγούδια του Γούναρη και ούτε λίγο ούτε πολύ από τις 12 το μεσημέρι έφυγα στις 5 το απόγευμα και αυτοί συνέχειζαν.Το καταφχαριστήθηκα και ας έμεινε η δουλιά πίσω.
