ΕΥΧΕΣ

ΕΥΧΟΜΑΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ.ΚΥΡΙΩΣ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΑ ΜΕ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΜΕΛΙΑ.

Οι Καλύμνιοι

Με την ευκαιρία που μου έδωσε ο φίλος Ζέπος για τους Καλυμνιούς γράφω τα παρακάτω.Το 1987 καλεσμένος από τον φίλο που γνώρισα την περασμένη χρονιά σέ ένα άλλο νησί (πάλι στα δωδεκάνησα) Σκεύο αποφάσισα να πάω.Μια και δυό το σκυλί στο αμάξι ο Δημήτρης και η κυρά και νάσου στην Κάλυμνο 2:30 τα ξημερώματα.Με περίμενε ο Σκεύος στο λιμάνι και με πήγε σ΄ένα χωριό το Βαθύ.Μας φιλοξένησε στο ιατρείο του.Πάντα ανάποδος εγώ ξυπνάω 5:30 (από μικρός είχα τη λόξα να ξυπνάω νωρίς και όσο μεγαλώνω χειροτερεύει)και πάω στο καφενείο.Στο καφενείο ήταν 4-5 άτομα τούς καλημερίζω και παραγγέλνω καφέ.Ερχετε ο καφές τον πίνω κάνω και 5-6 τσιγάρα ωστόσο είχε ξημερώσει για τα καλά.Λέω του καφετζή τί σου χρωστάω ρε φίλε και μου λέει οτι-ο καφές είναι κερασμένος απ΄τα παιδιά-.Τους ευχαρίστησα και έφυγα.Ελα όμως που αυτό γινόταν σε καθημερινή βάση και ο καφές ήταν πάντα κερασμένος και από άλλη παρέα;Το λέω του Σκεύου και μου λέει ότι εδώ έτσι είναι.Πήγαμε κυνήγι σε ένα άλλο νησί με ένα πλοιάριο καμιά 15-17μ. Φτάσαμε νωρίς και ο κάπταιν λέει οτι δεν θα πιάσουμε κοντά γιατί δεν ξέρω τα νερά και θα μείνουμε "αρόδου".Φουντάρισε λοιπόν το καΐκι και περιμέναμε όλοι με αγωνία πότε θα ξημερώσει να βγούμε.Είμαστε καμιά 20αριά νομάτοι.Ξαφνικά πετάγετε ένας και λέει σε κάποιον-Ρε σύ "τάδε" θυμάσαι πέρισυ που με τουφέκισες τόχω ακόμα το σκάγι στο κεφάλι και πρίν προλάβει να απαντήσει ο άλλος πετάγετε κάποιος και του λέει ρέ "τάδε"τί λές; εγώ έχω τα δικά σου σκάγια ακόμη στο αυτί μου-Δεν ξέρω τί χρωμα είχα εκείνη την ώρα μάλλον προς το κίτρινο.Κοκκάλωσα να μήν τα πολυγράφω οι μισοί είχαν αρπάξει σκάγια απ΄τους άλλους μισούς.Σκεύω λέω του φίλου μου δεν με νοιάζει τί θα κάνεις εσύ εγώ πάντως μαζί τους και απ΄την ίδια μεριά δεν πάω.Ετσι και έγινε.Πολλές πέρδικες δεν βαρέσαμε εκείνη την φορά σε σχέση με τους άλλους που βάρεσαν πολλά πουλιά(πήγαμε σε μέρη που δεν είχε πουλιά)αλλά και δεν πάθαμε ατύχημα.Αφού γυρίσαμε σώοι στην ωραία Κάλυμνο το πρωί 4:30 ήμουν έξω από το καφενείο.Πήγα σχεδόν μαζί με τον καφετζή.Μάστορα του λέω πάρε ένα 500αρικο και όποιος έρθει ο καφές είναι κερασμένος από μένα (τότε ο καφές είχε 10δρχμούλες).Το τί άκουσε ο καφετζής παιδιά δεν λέγετε επειδή πήρε από μένα χρήματα.Με τον φίλο μου το Σκεύο είχα από τότε να συναντηθώ και ήρθε φέτος στην Πάρο του Αγίου πνεύματος μαζί με τον άλλο φίλο τον Παντελή απ΄τα Χανιά και τα περάσαμε θαυμάσια.Φίλε Ζέπο αυτοί είναι οι Καλύμνιοι φιλόξενοι,ντόμπροι αλλά πολύ ριψοκίνδυνοι.

Ζαχαροζύμαρο

Σήμερα ξεκίνησα την δεύτερη δόση ζαχαροζύμαρου στα μελίσσια.Αυτή την φορά πρόσθεσα και σκόρδο με χυμό πορτοκαλιού και λίγη γύρη.Πάντως εδώ που τα λέμε δεν με πολυενθουσιάζει η μυρωδιά του γιατί μπαίνοντας στην αποθήκη νομίζεις οτι μπαίνεις σε πατσατζίδικο της Θεσ/κης.Την περασμένη χρονιά ξανάβαλα αλλά μου είπαν οτι είναι λίγο και ίσως γιαυτό δεν μύριζε πολύ.Ελπίζω οτι θα το φάνε.Πάντως μέχρι στιγμής (μην τα ματιάσω)πάνε καλά.Λίγο η βροχή που ρίχνει σχεδόν καθημερινά μας τα χαλάει γιατί δεν βγαίνουν έξω και αυτή την ώρα που γράφω πέφτουν αστραποβρόντια.Από ανθοφορία της εποχής είναι μια χαρά εχει ανοίξει ο αστράγγουρας η χειμωνιάτικη περικοκλάδα και κάτι άλλα χαμηλά που τα πιάνουν σαν τρελές αλλά δεν ξέρω πώς τα λένε.

Ο γεροντίνος

Πρίν από 16 χρόνια έπεισα τον κουμπάρο μου απ΄τη Θεσ/κη να μου στείλει ένα σκυλάκι γιό του δικού του Ντίνο που είχε περγαμηνές και καμιά 20αριά κύπελα σε αγώνες μορφολογίας και cac.Ενα πρωί λοιπόν τότε με παίρνει τηλέφωνο και μου λέει ότι μου έβαλε στο βαπόρι της γραμμής Θεσ/κη-Σκιάθο-Πάρο-Κρήτη το σκυλάκι που του ζήτησα.Φτυστός ο πατέρας του.Το σκυλάκι με πολλή φροντίδα μεγάλωνε σαν μέλος της οικογένειας.Ελεύθερο χωρίς δέσιμο με αλυσίδες ούτε σε κουμάσια και αυτό σε ανταπώδωση λές και καταλάβαινε έκανε ότι του λέγαμε.Εξελίχθηκε σε φοβερό περδικοκυνηγό και μεγάλο μπεκατσόσκυλο.Γυρίσαμε παρέα εκτός της Πάρου όλα τα Κυκλαδονήσια και τις βραχονησίδες για πέρδικες.Μας ήξεραν σαν πακέτο από Ανδρο μέχρι Ανάφη και από Καβάλα Δράμα Σέρρες Ευρυτανία μέχρι Δερβενοχώρια στην Αττική.Όπου πήγαινα για δουλιά μαζί και ο ντίνος.Πήγα σε ένα κυκλαδονήσι που για να φτάσω στον κυνηγότοπο τότε περπατούσαμε 2,5 ώρες και μετά κυνήγι μέχρι το απόγευμα.Σε εκδρομές σε μουσεία παντού παρέα.Ελα όμως που και γι΄αυτόν ο χρόνος είναι αμείλεικτος.Είναι μαθουσάλας για σκύλο.Κάθε φορά που γυρίζω απ΄το κυνήγι έρχεται και περιμένει να του δείξω τις μπεκάτσες τις μυρίζει κουνάει την ουρά του και ξαναγυρίζει βαριοπατώντας στο μέρος του.Έχει σταματήσει να ακούει εδώ και καιρό και μόνο με νοήματα όπως έκανα πάντα καταλαβαίνει τί θέλω.Ποιός δεν ήρθε στο σπίτι φίλος και δεν συμπάθησε και δεν χάϊδεψε τον Ντίνο!.Τώρα είναι στα τελευταία του γιατί κάθε μέρα που περνά όλο και πιό βαρύ τον βλέπω.