Γκαζοντενεκέδες

Από τις πιό τρελές μελισσοκομικές χρονιές που έχω καταγράψει εδώ και 15 χρόνια.Στο τέλος του Φλεβάρη μελίσσια με 15 τελάρα γόνο.Στις 22 του Φλεβάρη έπιασα το πρώτο σμάρι.Το έβαλα σε κυψέλη με 3 τελάρα και σε 10 μέρες κρέμασε γλώσσες όσο το τελευταίο τελάρο.Μετά τις παγωνιές του Μαρτάπριλου πέσανε στα μισά.Από τέλος του Απρίλη μαύρη πείνα.Τα μελίσια μου και όχι μόνο τα δικά μου έχουν μείνει με τα τελάρα τα κεριά και τις μέλισσες.Οτιδήποτε άνθισε δεν έδωσε νέκταρ και η γύρη που μάζεψαν φέτος ήταν σαν να την έχεις βάλει σε ξηραντήριο.Η άποψή μου είναι οτι τα τελευταία χρόνια η τεράστια ποσότητα σκόνης που μας έρχεται από την Αφρική και κάθεται πάνω στα άνθη κάνει τις μέλισσες να μην τα πατάνε.Αν συνδειαστεί και με λασποβροχή ακόμη χειρότερα.
Από ότι μαθαίνω αρχίζει και η έλλειψη ζάχαρης που από ότι βλέπω η τιμή της θα τραβήξει κατά πάνω.
Η ελπίδα μας είναι το θυμάρι που και αυτό μάλλον δεν θα δώσει μια και εδώ η βροχές φέτος και ιδίως οι όψιμες ήταν από καθόλου έως ελάχιστες.Βέβαια θα πεί κάποιος ρε σύ και να βγάλεις μέλι ποιός θα το πάρει με τα ΤΟΣΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ; αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία.
Οι δε παραφυάδες που έκοψα όσα τελάρα ήτανε τότε ακριβώς τόσα είναι και τώρα ύστερα από καιρό και το κακό είναι οτι λόγω της διακοπής της ανθοφορίας έφτιαξαν και κελιά αντικατάστασης.
Όπως και όλα τα άλλα που έχουν σχέση με την ΖΩΗ μας έτσι και τα μελίσια πάνε κατά "Διαόλου".
Τελικά μας έχουν κάνει να λέμε και κατά κύριο λόγο έτσι είναι να έχουμε την ΥΓΕΙΑ μας και τα υπόλοιπα να πάνε να κουρεύονται,αλλά άμα έχεις ξοδέψει ένα σκασμό χρήματα για τα μελίσσια σου το σπασμένο αυτοκίνητο σου σε πιάνει απογοήτευση.ΚΑΛΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ