Η...περιπέτεια

Πρίν από 4-5 χρόνια αν θυμαμαι καλά 27 Οκτωβρίου και επειδή τα μελισσάκια μου ήταν τότε καμιά 15αριά αποφάσισα να αγοράσω άλλα 50.Με το πρόσχημα ότι αν έκοβα τα 15 δεν θα έπαιρνα καθόλου μέλι άρχισα να ψάχνω για πωλητή μελισσιών από αλλού και όχι από εδώ γιατί το πρώτο και μοναδικό μελίσσι(παραφιάδα) που είχα αγοράσει μέχρι τότε το πλήρωσα 20.000δρχ.Ηταν 2 τελάρα μέλισσες το ένα γόννος και το άλλο μέλι(τόσο φτηνά!!!).Βρήκα λοιπόν κάποιον που πουλούσε μελίσσια στον Παρνασό και αφού συννενοηθήκαμε ώς προς την τιμή και την συνάντηση ξεκίνησα από την Πάρο να πάω στον Παρνασό και να φέρω κάτω μελίσσια.Πήρα και την οικογένεια μαζί για να πάμε -λέει- και στην Άράχοβα καθότι μεσολαβούσε Σαββατοκύριακο και 28 Οκτωβρίου.Η συνάντηση θα γινόταν στο χωριό Δαύλεια στις 2 το μεσημέρι για να προλάβω να κάνω έναν έλεγχο στα μελίσσια που θα αγόραζα.Εκείνη την χρονιά είχε γίνει η αλλαγή από δραχμές σε ευρώ.Πάντως η τιμή για τα 50 ήταν 4000€ μετρητά.Από νωρίς έκλεισα δωμάτια και τα πλήρωσα προκαταβολικά μια και το πρόγραμμα ήταν αφού ετοιμάσουμε τα μελίσσια να πάμε το βράδυ για φαί και βόλτα στην Αράχοβα και ώρα αναχώρισης από εκεί θα ήταν στις 5 το πρωί για να φτάσω στον Πειραιά 8 που έφευγε το βαπόρι για Πάρο.Κατά τις 2 το μεσημέρι κτυπά το κινητό και ήταν ο Νίκος Α.ο πωλητής και μου λέει ότι έπεσε σε κίνηση και θα καθυστερήση.Η μεταφορά των μελισσιών θα γινόταν με ένα τρέυλερ δικό του που θα το κοτσάριζα στο αυτοκίνητό μου για να τα μεταφέρω μέχρι την Πάρο και θα του το έστελνα πίσω αργότερα.Τελικά έφτασε στις 3:30 με το τρέυλερ.Πήγαμε στο μελισσοκομείο του να δώ τα μελίσσια που θα αγόραζα.Επειδή ο χρόνος ήταν περιορισμένος λόγω καθυστέρησή του (και τέλος Οκτώβρη)σκέφτηκα να κοιτάξω επιλεκτικά τα πρώτα και τα τελευταία.Ανοίγοντας τα πρώτα 10 ήταν ασφυχτικά γεμάτα με μέλισσες και γόννο.Τό ίδιο και τα τελευταία με τό μόνο ψεγάδι οι κυψέλες είχαν το μαυρο τους χάλι.Να φανταστείτε ότι στην τελευταία κυψέλη είχε τόσο προχωρίσει το σούρουπο που σχεδόν την κλείσαμε μετά τον έλεγχο.Εκείνο που μου έκανε φοβερή εντύπωση ήταν η ηρεμία των μελισσών τόσο που μπορώ να πώ ότι μπορεί να μήν χρειαζόταν κάπνισμα.Μέχρι τώρα όλα καλά και από εδώ αρχίζει η περιπέτεια.Τις κλείνει όλες και αρχίζουμε το φόρτωμα στο τρέυλερ και μετά δέσιμο.Η νύχτα είχε προχωρίσει και θα τις κατεβάζαμε στο χωριό στο πάρκιν που είχαν τα ενοικιαζόμενα δωμάτια, σύμφωνα πάντα με το πρόγραμμα,και θα πηγαίναμε μετά στην Αράχοβα.Έλα όμως που αφού κοτσάρισα τοτρέυλερ στο αυτοκίνητο αυτό δεν έλεγε να κουνηθεί από το βάρος γιατί το φρενάριζαν τα λάστιχα που έβρισκαν πάνω στο σασσί;Ρέ Νίκο τί έγινε; δεν έχεις ξαναμεταφέρει τόσα μελίσσια μαζί;τον ρώτησα και η απάντηση του ήταν πάρα πολλές φορές αλλά τα μελίσσια που έβαζε ήταν χωρίς μέλια μέσα.Τώρα τί κάνουμε;Να βγούμε μου λέει στην άσφαλτο και σιγά σιγά θα φτάσουμε στο χωριό να δούμε τί μπορεί να γίνει.Με την μυρωδιά του δίσκου να καίει την μύτη μας απο το ζόρι φτάσαμε στο χωριό.Τα δέ λάστιχα του τρέυλερ είχαν ανάψει τόσο που τους ρίξαμε νερό και εξατμίστηκε αμέσως.Προσπαθήσαμε και καταφέραμε να σηκώσουμε το τρέυλερ και βάλαμε στα κυπαρισάκια(λαστιχα τερματισμού)από ένα κομματι ξύλο και με αυτό το σύστημα δεν έβρισκαν τα λάστιχα πάνω στο σασσί.Ο Νίκος είχε σκοπό μετά το φόρτωμα να πάει στο Γαλαξίδι να μαζέψει ελιές αλλά πού να τον αφήσω να φύγει.Αναγκαστικά ακυρώθηκε η βόλτα στην Αράχωβα,ο ύπνος στα δωμάτια και ντουγρού για Πειραιά με τόσα προβλήματα και προπαντός όταν μου είπε ότι δεν είχε ούτε ρεζέρβα για το τρέυλερ.Απλήρωτος ευτυχώς για μένα μέχρι εκείνη την στιγμή αναγκάστηκε να έρθει στον Πειραιά συνοδεία.Αναχώρηση από το χωριό στις 20:30 άφιξη στον Πειραιά 01:30 τόσο πολύ τρέχαμε!!.Γρίνια τα πιτσιρίκια τότε δεν λέγεται.Τον πληρώνω και περιμένω στο λιμάνι του Πειραιά να έρθει η ώρα να μπώ στο πλοίο κάνοντας παρέα στους άστεγους ενώ τα παιδιά και η γυναίκα μου προσπαθούσαν να κοιμηθούν στο αμάξι επειδή δεν ήθελαν να πάνε μόνοι τους σε ξενοδοχείο της περιοχής.Περνά η ώρα και αρχίζει στο λιμάνι η πρώτη κίνηση αρχίζει να χαράζει.Βλέποντας το τρέυλερ κάτι σαν να μου φάνηκε ότι είδα να πετά αλλά σκέφτομαι ότι είναι νωρίς ακόμη και ότι από το ξενύχτι κάνουν σκιές τα μάτια μου.Ελα όμως που δεν κάνανε σκιές και όσο ξημέρωνε τόσες περισσότερες μέλισσες πέταγαν έξω;Κόντεψα να πάθω συγκοπή.Σηκώνω τα παιδιά να βγούν έξω για να πάω πιό κάτω να δώ τί γίνεται μήν τυχόν και τσιμπήσουν κανέναν οι μέλισσες και άντε μετά ξεμπέρδευε.Γιά κακή μου τύχη η κυψέλη με την "διαρροή" ήταν στην μέση και στην κάτω σειρά με αποτέλεσμα να μήν μπορώ να φτάσω για να την φράξω.Κατεβάζω μόνος τις μισές σχεδόν κυψέλες κάτω μέσα στο λιμάνι βρίσκω την μα...κία που είχε κάνει ο Νίκος την διορθώνω ξαναφορτώνω και κάποια στιγμή γυρίζω και τί να δώ καμιά 20αριά άτομα να με κοιτάζουν με απορία λες και ήμουν πλανόδιος ζογκλερ.Εχει ξημερώσει για τα καλά και αρχίζει το πλοίο να φορτώνει αυτοκίνητα.Πάω και βρίσκω τον ύπαρχο του πλοίου (υπεύθυνο φόρτωσης)τον παρακαλάω αν μπορεί να με βάλει τελευταίο για να μήν ζεσταθούν πολύ τα ζουζούνια.Παίρνω καταφατικη απάντηση και με ρωτά αν είναι καλά σφραγισμένες οι κυψέλες για να μήν τσιμπήσουν κανέναν επιβάτη.Αφού τον διαβεβαιώνω μου λέει και αυτές που πετάνε γύρω από τα κουτιά;Γυρίζω και τί να δω καμιά 30αριά μέλισσες να πετούν γύρω-γύρω.Ευτυχώς πήρα στροφές και του λέω (δεν ξέρω αν το πίστεψε)είναι αυτές που μένουν έξω για να κάνουν αέρα στις θυρίδες αερισμού των κυψελών για να μήν ψοφίσουν από την ζέστη.Τελικά αποδείχτηκε ότι είχε και άλλη κυψέλη διαρροή γιατί μέσα στο πλοίο κρεμάστηκε στις λάμπες φθορισμού ένα τσαμπί από μέλισσες που έφυγαν φτάνοντας στην Πάρο μόλις άνοιξε ο καταπέλτης και πετώντας στην κυριολεξία πάνω από τα κεφάλια των επιβατών.Αυτά γίνονται φίλοι όταν δεν κάνεις την δουλιά σωστά.