Τό λιγότερο που μπορώ να πώ είναι ένα μεγάλο ΕΥΓΕ στους τσολιάδες μας που φρουρούν το μνημείο του άγνωστου στρατιώτη.Δέν ξέρω τί με έπιασε αλλά συνήθως την ώρα που τρώω ακούω τις ειδήσεις των 2 από την Τ.V και με έπιασε το πατριωτικό μου όταν είδα τα παιδιά της προεδρικής φρουράς να τα υποδέχεται ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας.Ίσως να έφταιγε και το παραπάνω κρασάκι που κατάβασα λόγω καλού φαγητού(έψησα σαργούς) .Όχι ότι και τώρα που είμαι νηφάλιος μετάνιωσα για αυτό που αισθάνθηκα το λέω σαν Μάρκος και με χωρίς καμιά κομματική ταυτότητα για να εξηγούμαι.
Υπέθεσα οτι κάποιος κάτι θα γράψει για να το σχολιάσω αλλά αφού δεν έγραψε κανείς αποφάσισα να αναρτήσω το πως αισθάνθηκα.
3 comments:
Είναι στιγμή μεγαλείου,από αυτές τις στιγμές που σε κάνουν να νοιώθεις υπέροχα γιατί είσαι Ελληνας.
Αραγε αυτοί που έβαλαν τον μηχανισμό και χωρίς να θέλω να τους κρίνω σε τίποτα,ούτε σάν πράξη ούτε σάν ιδεολογία θα μπορεσουν ποτέ να καταλάβουν κάτι από αυτά τα παιδιά ??.
ΕΥΓΕ στα παιδιά και ΕΥΓΕ στους γονείς τους.
Μάρκο
τα 'παιδιά'που έβαλαν και βάζουν βόμβες,αν ερχόταν μια φορά στο ΡΟΥΠΕΛ,όλα θα ήταν διαφορετικά.
Μετά την πρόσφατη επίσκεψη,ντρέπομαι ακόμα περισσότερο για το χάλι της χώρας μας.
Στη χώρα μας πάντα οι λίγοι και ανώνυμοι ξεχωρίζου.
Καλό βράδυ.
Δεν εχω κατι να προσθεσω με καλυψε πληρος ο Φωτης.
Post a Comment