Aρχισα τον τρύγο του θυμαρίσιου εδώ και 2-3 μέρες τώρα για να τα μεταφέρω ψηλά μπας και δώσει το όψιμο θυμάρι.Το πρώιμο δεν έδωσε σχεδόν τίποτα(ούτε 5 κιλά ανά δυνατή κυψέλη).Χτες το βράδυ άρχισα να μεταφέρω τις πρώτες με την μπαγαζιέρα.Σε κάποιο σημείο της διαδρομής σταματήσαμε για τον σχετικό έλεγχο να δούμε και πόση βαρρόα έπεσε από τις σίτες.Όλα καλά λίγη βαρρόα ευτυχώς και συνεχίσαμε την πορεία μας προς την κορυφή του περιστεριού(τοπωνύμιο λόγω του μεγάλου ύψους πέφτει το πρώτο χιόνι).Ύστερα από μία ώρα διαδρομής στο χωματόδρομο ή μάλλον στον κατσικόδρομο φτάσαμε μπροστά στο μεταλείο.Αρχίζουμε με τα παιδιά μου να κατεβάζουμε τα μελίσσια και μόλις μείνανε 7-8 τριώροφα πάω να τραβήξω ένα πολύ δυνατό μελίσσι γίνεται η ζημιά.Μέσα στην τρύπα που έχει το V μπαίνει ένα σίδερο από το πλέγμα της μπαγαζιέρας.Όπως τραβάω λοιπόν την κυψέλη ανοίγει το V και αποσυνδέεται η μισή σήτα από τον εμβρυοθάλαμο.Το τι έγινε δεν περιγράφεται.Ποτάμι οι μέλισσες έξω να έχουν γεμίσει όλη την μπαγαζιέρα.Τώρα τι γίνεται;Ανάβω το καπνιστήρι και ανεβαίνω πάνω ξανά για να ξαναβάλω την σήτα στην θέση της.Μετά τα πρώτα 20 τσιμπήματα στα πόδια(αστράγαλος)σταμάτησα να μετράω και να κάνω ώώώχ.Τελικά (δεν γινόταν και αλλιώς)την βάζω στη θέση της και ξανατοποθετώ το V.Καπνίζω ξανά και σχεδόν οι περισσότερες μπήκαν μέσα και συνεχίσαμε το κατέβασμα των άλλων μελισσιών.Περιττό να σας πω πόσες μέλισσες σκότωσα αλλά δεν γινόταν και αλλιώς.Τώρα που γράφω ο αστράγαλος με έχει ταράξει στον πόνο χωρίς ευτυχώς να έχει πριστεί.Τελικά οι μελισσοκόμοι είμαστε μαζόχες.