Φέτος θές οι μέλισσες(υπήρχαν και παλαιότερα)θές η χρονιά,θές η κοπριά οι βερικοκιές μου έκαναν τόσο καρπό που δεν ήξερα τί να κάνω τα βερίκοκα.Εδωσα σε φίλους,γνωστούς,φάγαμε πολλά είναι-λέει-αντιγηραντικά έκανα λιαστά αλλά μέχρι την περασμένη βδομάδα.Τά πλάκωσε η μύγα της Μεσογείου και τους άλλαξε τα φώτα.Αυτά παθαίνεις όταν δεν ραντίζεις.Το ίδιο θα πάθω και με τα αχλάδια,τις κοντούλες αλλά καλύτερα να φάμε καναδυό σκουλικάκια παρά να φάμε φάρμακο ή μάλλον δηλητήριο.
4 comments:
Σωστος
Είναι εύκολο να το λες αλλά δύσκλο στη πράξη.
Τα ίδια σκεφτόμουν και γω με τ'αμπέλια αλλά αναγκάστικα να τους ρίχνω όσο πιο λίγο γίνεται για να παίρνω κάποιο μούστο..
Τα ίδια έπαθα και με τα βερύκοκα.. Όσα φάγαμε άγγουρα σχεδόν ήταν χωρίς σκουλήκι. Τα υπόλοιπα έπεσαν στη γη και έκαναν ένα μακάβριο σουρόστο χώμα.
Τώρα για πες μου για ποιόν λόγο να ποτίζω που είναι εδώ το νερό χρυσάφι;
Αφού το γουστάρομε ρε φίλε ! είναι στο αίμα μας όσο και να μας στοιχίζει !!!
Ετσι ακριβώς Παντελή..Αρκεί να λέμε οτι έχουμε και να βλέπουμε τα δέντρα μας.. Μαζοχισμός!
Post a Comment