Ο γεροντίνος

Πρίν από 16 χρόνια έπεισα τον κουμπάρο μου απ΄τη Θεσ/κη να μου στείλει ένα σκυλάκι γιό του δικού του Ντίνο που είχε περγαμηνές και καμιά 20αριά κύπελα σε αγώνες μορφολογίας και cac.Ενα πρωί λοιπόν τότε με παίρνει τηλέφωνο και μου λέει ότι μου έβαλε στο βαπόρι της γραμμής Θεσ/κη-Σκιάθο-Πάρο-Κρήτη το σκυλάκι που του ζήτησα.Φτυστός ο πατέρας του.Το σκυλάκι με πολλή φροντίδα μεγάλωνε σαν μέλος της οικογένειας.Ελεύθερο χωρίς δέσιμο με αλυσίδες ούτε σε κουμάσια και αυτό σε ανταπώδωση λές και καταλάβαινε έκανε ότι του λέγαμε.Εξελίχθηκε σε φοβερό περδικοκυνηγό και μεγάλο μπεκατσόσκυλο.Γυρίσαμε παρέα εκτός της Πάρου όλα τα Κυκλαδονήσια και τις βραχονησίδες για πέρδικες.Μας ήξεραν σαν πακέτο από Ανδρο μέχρι Ανάφη και από Καβάλα Δράμα Σέρρες Ευρυτανία μέχρι Δερβενοχώρια στην Αττική.Όπου πήγαινα για δουλιά μαζί και ο ντίνος.Πήγα σε ένα κυκλαδονήσι που για να φτάσω στον κυνηγότοπο τότε περπατούσαμε 2,5 ώρες και μετά κυνήγι μέχρι το απόγευμα.Σε εκδρομές σε μουσεία παντού παρέα.Ελα όμως που και γι΄αυτόν ο χρόνος είναι αμείλεικτος.Είναι μαθουσάλας για σκύλο.Κάθε φορά που γυρίζω απ΄το κυνήγι έρχεται και περιμένει να του δείξω τις μπεκάτσες τις μυρίζει κουνάει την ουρά του και ξαναγυρίζει βαριοπατώντας στο μέρος του.Έχει σταματήσει να ακούει εδώ και καιρό και μόνο με νοήματα όπως έκανα πάντα καταλαβαίνει τί θέλω.Ποιός δεν ήρθε στο σπίτι φίλος και δεν συμπάθησε και δεν χάϊδεψε τον Ντίνο!.Τώρα είναι στα τελευταία του γιατί κάθε μέρα που περνά όλο και πιό βαρύ τον βλέπω.