Δεν ξέρω τί με έχει πιάσει και όλο θέλω να φωτογραφίζω για να καταλάβω πώς γινόταν η μελισσοκομεία παλαιότερα στον τόπο μου.Σήμερα πήγαμε με την κυρά να πιούμε καφέ σε μιά γειτόνησα και με την ευκαιρία να συλυπηθούμε τον πατέρα της(τα τρίμηνα).Ο μπαρμπαγιάννης(θεόσχωρές τον πέθανε στα 85 του) στα νιάτα του ήταν μελισσοκόμος και όχι μόνο αυτός αλλά και όλα τα αδέλφια του που κρατούσαν μελίσσια απ΄τον παππού τους οπως μου είχε πεί παλαιότερα.Μάλιστα τα χρόνια εκείνα τα δύσκολα που ήταν παιδάκι για κάθε μιά σφήγγα(σκούρκο)σκοτωμένη που έφερναν στον παππού τους αυτός για ανταμειβή τους έδινε ένα σύκο ξερό!!!Παλαιότερα όταν πρωτοήρθα στην Πάρο κάναμε παρέα οικογενειακώς μια και είμασταν οι μόνοι γείτονες τότε και μου είχε δώσει μέλι απ΄τα μελίσσια του και θυμάμαι καλά πώς το έβγαζε απ΄τις πίτες γιατί δεν υπήρχαν τότε και πολλές ευρωπαϊκές κυψέλες.Πολύ παίδεμα ρε παιδιά αλλά και ωραίο μέλι.Αργότερα σε συζήτηση που είχαμε μου παραπονιόταν οτι δεν πάνε καλά τα μελίσσια του(μάλλον ξεκίναγε ή είχε ξεκινήσει το Βαρρόα;(1987) και τελικά δεν του εμεινε κανένα.Σήμερα λοιπον ρώτησα την κόρη του αν έχει τίποτα παλιά εργαλεία και παλιά υψέλια για να τα φωτογραφήσω .Πήγαμε και έβγαλα μερικές ενδιαφέρουσες κατα την γνώμη μου φωτο .Βρήκα και το παλιό του πήλινο καπνηστήρι και ένα εφεδρικό αχρησιμοποίητο που είχε όπως και το μουριόνι του χειροποίητο με συρμα.Τρελάθηκα απ΄την χαρά μου,απ΄την μιά απ΄την άλλη στεναχωρέθηκα γιατί δεν υπάρχει πιά.Τώρα ένα παλιό υψέλι παίζει τον ρόλο γλάστρας.
9 comments:
Ένα ξερό σύκο το σκούρκο!!!
Αυτή είναι επικήρυξη!!!
Έ ρε και να τον είχα παππού!!
Γράψτο με κεφαλαία για να καταλάβουν μερικοί τι ζημιά κάνει ένας κούρκος. Όσο για τα παλιά εργαλεία συμμάζεψε τα ώσπου να βρούνε κάπου σε λαογραφικό σύλλογο ή μουσείο τη θέση τους για να θυμίζουν άλλες εποχές. Καλό βράδυ!
Ωραίος ο παππούς! Σας έδωσε ένα περιπετειώδες παιχνίδι και στοχοθέτησε και τον εχθρό.Καλός!
Ναι, τα εργαλεία πρέπει να τα φυλάξεις, είναι η ιστορία της εφευρετικότητας του ανθρώπου.
Εχω δυο τετοιες μασκες με το υφασμα τους σε καλη κατασταση οπως και αρκετες πηλινες κυψελες της γιαγιας μου που σκεφτομαι να βαλω κανα σμηνος μεσα καποια στιγμη.
Μπορεί τα μελίσσια σου να είναι πολύ καλύτερα από τα δικά μου αλλά εγώ ζηλεύω τα εργαλεία που βρήκες. Είσαι μερακλής άνθρωπος συνάδελφε μελισσά.
Νίκο ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και να ξέρεις αν και δεν σε εχω γνωρίσει από κοντά σε εκτιμώ σαν άνθρωπο και σαν μελισσά.
Δυστυχώς δεν μπορώ να βρω στο χωριό μου παλιά μελισσοκομικά εργαλεία, νομίζω ότι όλα αυτά είναι έργα τέχνης !!! για φαντασου τι δουλειά θέλει να κατασκευάσεις μια μάσκα με τέτοια σηρματάκια!!! Βγάζετε τουλάχιστον φωτογραφίες να τα βλέπουμε και εμείς οι νεότεροι!!
Όποτε ακούω παλιούς μελ/μους να μιλάνε για εποχές πριν τη βαροα ζηλεύω πολύ και σκέφτομαι πόσο απολαύστικη ήταν η μελ/μία κάποτε.
Η μελισσοκομία εδώ τα παλιά τα χρόνια ήταν οικογενιακή υπόθεση.Δεν ήταν ευκολη δουλιά όπως φαίνετε.Βέβαια οι μελισσοκόμοι τότε είχαν πολύ λιγότερη δουλιά σε σχέση με τους σημερινούς αλλά πιό δύσκολη.Ποτέ δεν θα δείς μελισσοκομείο σε καθαρό και ίσιο έδαφος.Πάντα ήταν σε πλαγιές με μεγάλη κλήση για να μπορούν να σκάβουν και να τοποθετούν μέσα στο χώμα τα υψέλια,να τα αλφαδιάζουν και μετά τα τα θάβουν για να μην τα βλέπει ο ηλιος και χαλάσουν και γενικά να είναι μονωμένα.Τον δε τρύγο γινόταν χαμός.Κόψιμο οι πίτες με το μακρυμάχαιρο τοποθέτηση στα κοφήνια φόρτωμα στο γάϊδαρο ή το μουλάρι και στο σπίτι για να το ξεμελίσουν.Κράταγαν λίγο για το σπίτι και το υπόλοιπο το έδιναν.Μην φανταστείτε οτι έπαιρναν χρήματα γίνονταν ανταλαγή προιόντων.Η τιμή του μελιού για παράδειγμα ήταν ίση με ένα κιλό μπαρμπούνια ή 2 κιλά τότε δευτερα ψάρια.Ο κόσμος ζούσε σε αυτό το στύλ.Μην κοιτάτερ τώρα που τα κονομίσανε με τον τουρισμό παλιά έπεφτε πείνα και των γονέων.
Έχω μια τέτοια παλιά κυψέλη. Και να σου πω την αλήθεια από την Πάρο την έχω αγορασμένη.
Τη λυπήθηκα να την κάνω γλάστρα και την έχω σε μια αποθήκη φυλαγμένη.
Αμέ τ' άλλο; Από μικρά τα παιδιά μου τα μαθαίνω να αγαπάνε τα ζώα, να μη τα βασανίζουν κλπ κλπ.
Μόνο τους λέω οι ακρίδες είναι εχθροί γιατί μας τρώνε ότι φυτεύουμε κι έτσι τα έστελνα κι εγώ για κυνήγι έχοντας και την συνείδησή μου ήσυχη αφού έτσι κι αλλιώς με άλλον τρόπο κι εγώ θα τις εξολόθρευα (αν μπορούσα!)
:-)
Post a Comment